Wat is tragedie in de literatuur: de definitie

Het menselijk leven is gekleurd in verschillende kleuren meteen veelheid van soms ongrijpbare tinten. Iedereen kent dergelijke uitingen als "bitterheid van liefde", "wellustige dood" of "smaak van overwinning". Elk van hen is een mengsel van iets dat ongrijpbaar is en tegelijkertijd niet echt bestaat. Een dergelijke literaire en metaforische weerspiegeling van de massa van gevoelens en ervaringen van de menselijke ziel maakt het noodzakelijk om de gewone dingen op een nieuwe manier te bekijken, waardoor het leven rijker en kleurrijker wordt. Menselijke passies, ervaringen en emoties gedurende de hele ontwikkeling van de beschaving waren het onderwerp van de aandacht van filosofen in de eerste eeuwen, en werden vervolgens opgenomen door nieuwe onderzoekers van de menselijke zielenschrijvers.

Wat is ons leven?

Inderdaad, wat? Een reeks willekeurige gebeurtenissen of de regelmatige uitvoering van voor eens en altijd voorgedefinieerde plots? Vreugde van het zijn of bitterheid van het besef van zijn nietigheid? Over het algemeen is het menselijk leven een combinatie van gevoelens en sensaties die het kleuren in de toon van het donkerste tot het lichtste en meest liefhebbende. Elk van deze tinten is nodig voor de volledigheid van perceptie en sensatie van de integriteit van de wereld. En literatuur geeft een persoon precies wat hij in het echte leven nooit had kunnen ervaren. Niet genoeg tijd, gezondheid en nog veel meer.

Het was dankzij de literatuur dat de mensheid leerdeen nog steeds het wereldbeeld aan het leren is. Met behulp van literaire genres kan een persoon de droefheid van de vrolijkheid onderscheiden, de basis van het sublieme en het goede van het kwade. Het dramatische begin is altijd verbonden met gevoelens, passies. Of het nu een oncontroleerbare lach is of een nauwelijks ingetogen snikken, het is allemaal een echt drama, alleen in de verschillende hypostases.

Drama benadrukt de waarheid

In de pre-Griekse tijden, mensen op een of andere manierafgezien van de gebruikelijke legendes, die alleen maar spraken over de heldendaden van bepaalde epische personages. Er was nog steeds een lyrisch, puur persoonlijk begin, dat uiting gaf aan innerlijke ervaringen geassocieerd met spirituele en spirituele ontevredenheid, of, integendeel, een onbeheersbare vreugde van de ervaren gevoelens.

De oude Grieken combineerden deze bronnen en creëerdendrama (letterlijk "actie"), die een heroïsche en lyrische karakter van de vroegere literatuur heeft. De basis voor het drama begon merrymaking, gewijd aan hen of andere goden, die in feite de aard van de offers in de hoop van de toekomst voedende en vreugdevol leven.

Het is dramatische genres - satire drama,komedie en tragedie - geleid tot het feit dat literatuur dichter bij het echte leven, een echte persoon, een echte, in plaats van fictieve samenleving is geworden. En het was een doorbraak. Want wat is een tragedie en komedie in het oude Griekenland? Het nemen van het begin van het ritueel games en vieren ter ere van Dionysus, zal de tragedie en de komedie al snel uitgegroeid tot de belangrijkste vertegenwoordigers van de theatrale en literaire genres, het openbaren van de meest ernstige aspecten van het sociale leven. De combinatie van een echte, groot deel van het menselijk wezen en leuk, "carnaval", die een voorbode van hoop op een goede afloop en de overwinning van het licht over donker was, hebben deze genres het uitgangspunt voor de ontwikkeling van cultuur, niet alleen de Grieken, maar ook andere landen geworden.

Tragisch begin in de literatuur

Wat is tragedie in de literatuur? De definitie van deze term in een verkorte vorm vertelt ons dat het een werk van dramatisch karakter is. Het beschrijft en bestudeert nauwgezet het lijden van de protagonist of leden van zijn familie, maar noodzakelijkerwijs vanuit moreel oogpunt. Dit lijden moet subliem en zeer moreel zijn. In de kern is tragedie een zeer moreel werk, dat de lezer dwingt zich in te leven in de protagonist en zijn wereldbeeld te doorgronden.

Nu, toen duidelijk werd wat een tragedie is,iedereen kan de literatuur die hij moest lezen, bewust analyseren. Laat ons herinneren aan de tragedie van de Renaissance en de recente tijd - het tijdperk van het Sovjetvolk, dat in zijn volledigheid de essentie van dit genre weerspiegelde.

Tragedie als een genre

Wat is tragedie als een artistiek genrewerkt? In tegenstelling tot de puur literaire vorm, impliceert het tragiekrealiteit een faseproductie en wordt gekenmerkt door een laatste catastrofe. Daarin moet een zekere scherpte van feitelijke relaties worden gekenmerkt door interne tegenstellingen van de personages. Het wordt gekenmerkt door het weergeven van diepe en echte conflicten op een zeer intense en nogal gespannen manier. En voor zover deze conflicten en realiteit, hun generatieve, een soort artistieke betekenis worden, vaak erg pathos.

Realiseren wat een tragedie is in het oude Griekenland,het lezen van werken geschreven door Aeschylus, Sophocles, ze te vergelijken met de latere auteurs, kan men een duidelijke lijn van continuïteit "geit nummer" (de letterlijke vertaling van de tragedie) te zien, het transporteren van de regels van de oude Griekse theater kunst op het podium van de XXI eeuw.

Hoog kan niet high-flown zijn

Maar ondanks alle pathos van de tragische gebeurtenissen,beschreven in verschillende werken van wereldliteratuursterren, moet worden opgemerkt dat hij nooit een bepaalde regel overschrijdt, waarachter de grens tussen realiteit en fictie vervaagt. De sfeer van vertrouwen aan de auteur verdwijnt als een drager van ideeën, die de lezer boeit en hem boeit. Het kan niet erg moreel zijn dat het ergernis irriteert en doodt. Hoogwaardige literatuur en drama schrikken daarom de grootsheid weg, en geven zo elke tragische gebeurtenis, aan de tragische held, een halo van martelaarschap, echt, maar niet fictief.

Literatuur als een spiegel van de geschiedenis

Wat is tragedie in de literatuur? Definitie we hebben gegeven. Onderwerp opvoeding van generaties om de tragische gebeurtenissen uit het verleden meer dan ooit belangrijk voor de ontwikkeling van toekomstige generaties. Ja, niet altijd wat kenmerkend was, bijvoorbeeld, naar het tijdperk van de eerste eeuwen van het christendom, en gaf aanleiding tot licht in dramatische werken, geholpen door tragische situaties of het tragische lot van de helden confronteren het kwaad, om een ​​nieuwe maatschappij met nieuwe relaties op te bouwen, zal de vraag vandaag. Maar de tragische personages uit het verleden zijn nog te vinden de functies en personages van veel van onze tijdgenoten. En het is niet een reden om, verwijzend naar dezelfde tragedies van Sophocles en Aeschylus, blijven zoeken naar nieuwe personages te brengen, in staat om alle donkere en dode en punch de weg naar een heldere, schone en gezonde weerstaan!