Ruïnes van struiken aan de kust zijn iedereen bekend, dushoe deze plant praktisch op het hele grondgebied van Rusland groeit. Tegelijkertijd maakt het hem niet uit waar hij moet ontkiemen: voor stromend water of voor stilstaand water. Maar het meest interessante is dat de mens in de loop der jaren heeft geleerd rieten te gebruiken, niet alleen voor het modelleren van waterlichamen, maar ook voor de productie van veel materialen.
Riet of riet is een waterplantfamilie van granen. Tot op heden tellen wetenschappers ongeveer 40 van zijn ondersoorten. Slechts 20 van hen groeien op het grondgebied van de Russische Federatie. De meest voorkomende zijn meer, bos en moerasriet.
Uiterlijke rietstruiken kunnen gemakkelijk worden onderscheiden door lange, flexibele, knie-achtige stelen. Hun koffers zijn leeg van binnen. De bovenkant van de shoot eindigt met een vertakte pluim en in sommige typen - een schommelstoel.
Groeiende rieten struikgewas van eind maart tot september-oktober. In dit geval ontwikkelt het groene deel van de plant zich alleen in de warme periode en blijven de wortels groeien, zelfs na het begin van kleine verkoudheden.
In het aquatisch milieu dienen rietkragen als natuurlijkfilter. Ze geven water door zichzelf en houden vuil en puin tegen. Ze zijn ook een uitstekende schuilplaats voor kleine inwoners van rivieren en meren en beschermen ze tegen grotere roofdieren.
In de loop der jaren kan de plant echter veranderen in eende echte plaag. Met een hoge mate van reproductie vult het riet snel de waterruimte, waardoor het wordt overspoeld. Daarom proberen ze in privéreservoirs de rietvelden op tijd te maaien om een fragiele balans in het ecosysteem te behouden.
In de oudheid werd riet vermalen tot meel. Dit komt door het feit dat de wortels veel zetmeel bevatten, wat op zichzelf een uitstekende bron van calorieën is. Bovendien zijn plantenspruiten al lang als bouwmateriaal gebruikt. De Slaven beschermden bijvoorbeeld het dak en maakten ook scheidingswanden voor de muren.
Tegenwoordig wordt riet gebruikt bij de productie vaneen waardevolle bron van cellulose. Van deze stof is maar liefst 60% van de stengel van de plant en 25% zit in de vellen. Bovendien wordt de stok door boeren als veevoeder gekocht.
</ p>