Waar is het heiligbeen in de mens

Degenen die niet weten waar het heiligbeen zich bevindtpersoon, leer over de locatie ervan, wanneer het pijn gaat doen. Ze kunnen voorkomen bij vrouwen die op een kind wachten. Het heiligbeen wordt gevormd op jonge leeftijd, wanneer de sacrale wervels samen groeien. Het sacrum moet bestand zijn tegen de last, die op hem rust als de persoon verticaal staat. Het sacrum, waarvan de anatomie driehoekig van vorm is, heeft een naar boven gerichte basis en een naar beneden gerichte top.

Het heiligbeen bestaat uit de voorste, achterste en laterale oppervlakken. Ook worden de vertex en de basis van het bot afzonderlijk beschouwd.

Het voorvlak heeft een concave vorm. Op het midden van het bot is er een kruising parallel aan de dwarslijnen, die er vier zijn. Dit zijn de kruispunten van de vijf gefuseerde wervels. Aan de twee kanten van de lijnen zijn er vier sacrale openingen. Ze hebben een bijna ronde vorm. Van boven naar beneden neemt elk gat af in diameter. Door de sacrale cirkels passeren de laterale slagaders en de voorste takken van de zenuwen.

Het achteroppervlak heeft een convexe vorm. De structuur is ruw. Aan de oppervlakte zijn er vijf benige coquilles. De middelste Sint-Jakobsschelp bestaat uit vier knobbeltjes. Soms gebeurt het dat alle knollen samenkomen in een sint-jakobsschelp met een ruw oppervlak.

De structuur van de zijvlakken lijkt op een telling: van boven is deze breed en wordt geleidelijk smaller naar beneden.

De basis van het heiligbeen is verbonden met de V-wervellendenen. Het knooppunt vormt een cape, dat wil zeggen een projectie in de bekkenholte. De bovenkant van het bot maakt verbinding met de stuitbeen. Het sacrale kanaal heeft aan beide zijden een verbinding met de bekkenbotten.

Van het buitenste deel van het heiligbeen van de samenvloeiingsacrale ribben en transversale processen van de wervels vormden de laterale delen ervan. Ze hebben articulaire oppervlakken gebogen in de vorm van de oorschelpen, die nodig zijn voor bevestiging aan de iliacale botten. Ligamenten en spieren zijn gehecht aan de sacrale tuberositas. De voortzetting van het wervelkanaal is het sacrale kanaal, dat in het heiligbeen stroomt. Vanwege het feit dat de staart van de man is verdwenen en het spierstelsel van de staart is verminderd, zijn de overeenkomstige delen van zijn wervels op de plaats van het heiligbeen verminderd. In dit verband is het onderste deel van het kanaal niet gesloten, maar in tegendeel, het wordt geopend door de zogenaamde sacrale spleet. Een kenmerk van anatomie is dat vrouwen een kort, breed en minder gebogen sacrumbot hebben dan mannen. Bij verwondingen van dat deel van de rug waar het sacrum zich bevindt, moet je contact opnemen met een traumadokter. Om de ziekte te diagnosticeren, wordt een röntgenfoto van het sacrale gebied uitgevoerd.

Tijdens zwangerschap, naderende bevalling,pijn in het gedeelte van het heiligbeen kan beginnen als de foetus zich in de achter- of occipitale positie bevindt, wanneer het kind met zijn achterhoofd op de achterkant van het bekkendeel drukt. Er is pijn in het heiligbeen en wanneer het kind van de achterste positie naar voren beweegt. Wanneer de spieren tijdens gevechten ook vaster worden, kan er pijn optreden in het gebied waar het sacrum zich bevindt. Hulp om zich te ontdoen van pijn kan een vroedvrouw of een echtgenoot zijn. Je kunt de pijnzones masseren waar het heiligbeen zich bevindt. Massage moet worden uitgevoerd in cirkelvormige bewegingen met de knokkels van de pols of de vuist gebald in de vuist, vergezeld van lichte druk. De tweede hand moet de druk verhogen. Bij het uitvoeren van een dergelijke massage kan de bevallende vrouw op een kant liggen of zitten. Zoals geïmproviseerd betekent voor een krachtige massage, kan een bowlingbal of tennisracket worden gebruikt, maar het gemasseerde gebied moet worden geolied om de huid tegen beschadiging te beschermen. Bij een voldoende sterke druk wordt de pijn in het sacrale deel van de wervelkolom verminderd.