De oprichting van de NAVO

Gebeurtenissen van de late jaren veertig van de vorige eeuw(de dreiging voor de soevereiniteit van Griekenland, Noorwegen en Turkije, de staatsgreep in Tsjechoslowakije, de blokkade van Berlijn (West)) verhitte de toch al complexe internationale situatie. De enige uitweg zou de unificatie kunnen zijn, die volgde op het Verdrag van Brussel (tussen Luxemburg, Groot-Brittannië, België, Frankrijk, Nederland). Het was een soort gemeenschappelijk defensiesysteem.

In 1949, na onderhandelingen met Canada en de Verenigde Staten,Een andere overeenkomst, het Verdrag van Washington, werd ondertekend. Nu waren er twaalf landen in het systeem: België, Denemarken, Groot-Brittannië, Italië, IJsland, Luxemburg, Canada, Noorwegen, Nederland, VS, Portugal, Frankrijk (dat in 1967 het Bondgenootschap verliet als gevolg van interne crisis). Eigenlijk was dit de oprichting van de NAVO (04/04/1949). Op dat moment in de organisatie waren er 12 landen. De oprichting van de NAVO tegen die tijd is nog niet voltooid. In 1952 voegde Griekenland zich bij Turkije, in 1955 - Duitsland, in 1982 - Spanje, in 1999 - Tsjechië, Polen, Hongarije, in 2004 - alle Baltische staten, Bulgarije, Slowakije, Roemenië, Slovenië.

De oprichting van de NAVO moest garanderen envrijheid en veiligheid van de inkomende leden, zowel in Europa als in Noord-Amerika. En hoe zit het met de rest van de staat? En voor het overige zou het NAVO-onderwijs een formidabele autoriteit worden, die een onwankelbare macht en onbetwiste autoriteit heeft.

Maar dit vereist een indrukwekkend apparaat. En hij heeft de NAVO. Het militair-politieke blok heeft, dankzij het uitgestrekte grondgebied van 28 landen, alle noodzakelijke infrastructuur en menselijke hulpbronnen. Sommige militaire experts zeggen dat de structuur van de NAVO onhandig en achterhaald is.

Beslis zelf: in de organisatie van honderden afdelingen en verschillende comités met talrijke opleidingscentra. Alleen in het apparaat van het Bondgenootschap ongeveer 12 000 mensen, een indrukwekkend deel van het personeel waarvan een plaats in nationale regeringen wordt bepaald. In de leiding van het hoogste militaire apparaat zijn de meesten Amerikanen.

In het bestuursorgaan (de Raad van de NAVO) - ambassadeursstaten, permanente vertegenwoordigers. De Raad heeft een duidelijke structuur van vergaderingen: het niveau van ambassadeurs - één keer per week; niveau van de ministers van Buitenlandse Zaken - om de zes maanden. De hoofden van de staten die lid zijn van de Alliantie verzamelen zich wanneer dat nodig is (naargelang het geval).

Het leiderschap werd gegeven aan de secretaris-generaal van het Bondgenootschap. Alleen hier, in het hoogste blok, is er echte politieke macht en alleen hier mag het beslissingen nemen over de strategie en tactiek van de NAVO. Laten we ons bijvoorbeeld herinneren: het was de NAVO-Raad die het begin van oorlogen in Vietnam en Korea aankondigde; hier kreeg het startsein voor de invasie van Irak, Libië, Joegoslavië; hier werd de bezetting van Afghanistan goedgekeurd. De betaling voor dergelijke beslissingen werd miljoenen levens ...

Maar binnen haar muren houdt de NAVO zich strikt aan de democratische beginselen, alle leden zijn hier gelijk, alleen een meerderheid van stemmen wordt in aanmerking genomen bij het nemen van beslissingen.

De functie van het Defensieplanningcomité isbeveiliging. Dit orgaan, genaamd KPO, heeft gelijke rechten bij de Raad. Het komt twee keer per jaar bijeen, het bestaat uit de ministers van Defensie van de landen die lid zijn van het Bondgenootschap. Het doel van de bijeenkomsten is om de capaciteiten en krachten van staten die de VN-landen bedreigen, plannen voor verdere actie te ontwikkelen.

Het opperste militaire lichaam is het militaire comité(hoofden van de generale staf van de legers). In hun competentie - de infrastructuur van het Bondgenootschap (bases, magazijnen, vliegvelden, communicatiesystemen). Trouwens, in Europa wordt alleen de Amerikaanse generaal tot opperbevelhebber benoemd. In zijn ondergeschiktheid - drie regio's: Zuid-Europese, Noord-Europese, Centraal-Europese. En dit wordt weerspiegeld in de wetten van de NAVO.

Daarnaast omvat de NAVO een groep nucleaire afschrikking en snelle reactie, een militair personeel (internationaal) en een economisch comité.

Houdt toezicht op de eenheden van de secretaris-generaal. Dit is het gezicht van het Bondgenootschap met externe contacten van de NAVO, de respondent en de hoofdspreker. In indienen - een enorm personeel (natuurlijk, internationaal).

De geschiedenis wordt herhaaldelijk bewezen: elk imperium (Mongoolse, Romeinse, Sovjetunie) zal zijn maximale ontwikkeling bereiken en zal gedwongen worden om in talloze oorlogen te treden, omdat het niet langer in staat zal zijn om het ontelbare leger door zijn eigen krachten te voeden. Maar vroeg of laat valt het ofwel uit de aanval van andere, nieuwe krachten, ofwel valt het uiteen van het onvermogen om een ​​omslachtig mechanisme te beheersen. De oprichting van de NAVO is de vorming van een agressief imperium geworden, oneindig hongerig en eindeloos dorstig, waardoor het vermogen voor nieuwe militaire operaties is toegenomen. Zal de geschiedenis deze keer zijn regelmaat bewijzen?