Moderne Russische taal en zijn staat

Modern Russisch als een van de vormennationale cultuur is niet alleen de taal van de Russische natie, maar ook een taalgemeenschap die zich historisch heeft ontwikkeld: bijwoorden, dialecten, jargons en andere vormen van spraakcultuur.

De hoogste vorm van ontwikkeling van de nationale taal is gewordenRussische literaire taal, die verschilt van andere vormen van manifestatie in die zin dat het gestandaardiseerd, verwerkt, universeel bindend voor iedereen is en wordt gekenmerkt door breed maatschappelijk functioneren en stilistische diversiteit. Literaire taal staat altijd in contrast met jargons, dialecten en dialecten. Moderne Russische taal is een van de middelen voor interetnische communicatie en interactie tussen de volkeren van de hele Russische Federatie.

De moderne Russische literaire taal is dat nietalleen literatuur, maar ook de pers, televisie, radio, scholen en staatshandelingen. Dat wil zeggen, deze taal is genormaliseerd, met vastgestelde betekenissen en gebruik van woorden, strikte spelling, uitspraak en grammatica. Modern Russisch wordt vertegenwoordigd door twee vormen - mondeling en geschreven, die niet significant zijn, maar van elkaar verschillen, zowel van de grammatica als van het lexicon. De geschreven vorm van de taal is ontworpen voor visuele waarneming en de orale vorm voor auditieve waarneming. De geschreven vorm is syntactisch en lexisch complex, het wordt gedomineerd door terminologisch en abstract vocabulaire, vaker internationaal. De moderne Russische taal bestaat uit verschillende secties: vocabulaire, fraseologie, fonetiek, orthoepia, woordvorming, spelling, grafische vormgeving, grammatica, syntaxis en morfologie, interpunctie.

Huidige staat van de Russische taal

Het moderne Russisch heeft een grote invloedmedia: de normen voor uitspraak en gebruik van woorden worden minder rigide, vaak alledaagse of informele vormen worden een variant van de taalkundige norm. En het begrip "norm" is nu meer het recht om een ​​of andere uitspraak of gebruik van woorden te kiezen, in plaats van een rigide taalkader. De huidige stand van zaken in de Russische taal begint stilaan zorgen te maken: de taal van de media is allesbehalve voorbeeldig, standaard literair.

Taalwetenschappers en onderzoekers zeggen dat allemaalveranderingen zijn natuurlijk en normaal, die taal ontwikkelt zich samen met de samenleving. Aan de ene kant is dit goed: de verbale stijfheid, de stempels die inherent waren aan de mondelinge literaire taal van de USSR-periode, verdwenen. Maar aan de andere kant klinken jargon, lokale en buitenlandse woorden uit de schermen. Leningen uit vreemde talen worden steeds meer en dit heeft een negatief effect op de zuiverheid van de primordiale Russische taal. Ja, de tijd gaat verder en de taal verandert met de ontwikkeling van de maatschappij, maar een ding is de versiering van woorden met vreemde woorden, en de andere is het verlies van tradities en het verlies van de eigen cultuur.

De Russische literaire taal is de erfenis van Pushkinen Lermontov - grote schrijvers die een grote bijdrage hebben geleverd aan de vorming en ontwikkeling ervan, de Russische literaire taal is de drager van de grote Russische cultuur, waarvan de analogen niet in de wereld zijn. We moeten het bewaren en voorkomen dat het ineenstort onder invloed van externe factoren.