Het werkwoordsgezicht is niet zo moeilijk te begrijpen

Letterlijk gesproken en geschreven taal iseen belangrijke factor voor succes. Morfologische ontleding van het predikaat in elke zin, waaronder de definitie van geslacht, getal, stemming, tijd en vooral het werkwoordgezicht, roept veel vragen op. In feite, of het nu Russisch of Engels is, er zijn geen moeilijkheden, er zijn alleen karakteristieke functies die onthouden moeten worden.

Het werkwoordsgezicht in het Russisch

Als het gaat om werkwoorden in de Russische taal,de voornaamste moeilijkheden die de persoon die hem bestudeert tegenkomen, zijn de reeks gevormde verbale eindes, bepaald door onder andere een van de drie personen. Inderdaad, de laatste is niet alleen gedefinieerd in de verleden tijd en in de infinitief.

Het werkwoordsgezicht bepaalt het voornaamwoord waarmee het in zowel het meervoud als het enkelvoud combineert en kan bestaan. Voor de duidelijkheid, je kunt dit in een eenvoudige tabel reproduceren:

Het werkwoord gezicht	Aantal
	De enige	meervoud
1	ik	wij zijn
2	je	dat ben je
3	zij, hij, het	dat zijn ze

De eenvoudigste voor perceptie is de eerste vorm,wat aangeeft dat de spreker de beschreven actie met zichzelf correleert. In het geval dat hij "wij" zegt, impliceert dit dat hij deel uitmaakt van de groep waarover hij vertelt. De tweede persoon wordt gebruikt als de spreker zich wendt tot zijn gesprekspartner / gesprekspartners. In deze gevallen is alles uiterst transparant.

De eerste en tweede vormen zijn persoonlijk en de derdenemen, inclusief, en onpersoonlijke waarde. Een verhaal van een derde persoon kan dus verwijzen naar een bepaalde of onbepaalde persoon / personen, maar kan worden gebruikt in een zin zonder een onderwerp. Op grond hiervan kan worden gesteld dat deze vorm het meest veelzijdige en complexe is.

Het werkwoordsgezicht in het Engels

Zoals hierboven al beschreven, in het Russischeinde van het predikaat, kunt u bepalen in welk gezicht het werkwoord is. De Engelse taal ontwikkelde zich anders. Als een werkwoord wordt geëxtraheerd uit een zin, is het onmogelijk om de gegeven grammaticale categorie ervan te bepalen (de uitzondering is alleen het enkele nummer van de derde persoon, waar het kenmerkende einde verschijnt).

Bepaal de vorm van het werkwoord en kijk alleen naar het voornaamwoord dat ernaar verwijst, aangezien het woord zelf, dat de actie aanduidt, in de meeste gevallen in dezelfde vorm wordt gebruikt.

Slechts een paar werkwoorden vallen uit deze logische keten:

• worden (geweigerd);
• must en andere modale werkwoorden (altijd gebruikt in deze vorm);
• hebben (in de derde persoon heeft de vorm van heeft).

Bij de eerste twee is alles duidelijk en het servicewerkwoord isbe moet apart worden geparseerd. Als de definitie van een persoon niet verschilt van die in de Russische taal, dan zijn de regels voor vormgeven als volgt (tussen haakjes staan ​​de voornaamwoorden waarmee het werkwoord in deze vorm wordt gebruikt):

• de eerste persoon van het enkelvoud is ben (I);
• het derde nummer van het enkelvoud is (zij, hij, het);
• in andere gevallen heeft het werkwoord de vorm (u, wij, zij).

In de onvoltooid verleden tijd is 'zijn' het enige Engelse werkwoord dat twee vormen heeft: 'was' in het enkelvoud, 'waren' in het meervoud.

Dus, het concept van het predikaat van een persoon in het Russischen vreemde talen zijn hetzelfde, maar de vormen worden op verschillende manieren gevormd. En alleen de praktijk zal het mogelijk maken om zijn onmiskenbare definitie en de constructie van een correcte grammaticale constructie te bereiken.

</ p>