Shmarakov Roman, "The Book of the Starlings"

Tula-schrijver Roman Lvovich Shmarakov gekochtroem grotendeels te danken aan hun vertalingen uit het Latijn van oude Romeinse dichters. Op dit moment runt hij zijn blog op een van de beroemde portals en werkt hij ook aan zijn eigen composities.

De essentie van het boek

In 2015 bracht Roman Shmarakov het werk uitHet boek van de spreeuwen. Dit werk is geschreven in het genre van historisch proza. De presentatie van gebeurtenissen met betrekking tot historische feiten is echter uniek en nogal eigenaardig. De auteur neemt de lezer mee naar de 13e eeuw en onthult hem een ​​verbazingwekkend beeld van de gedachten en kennis van de Italiaanse monniken uit die tijd.

Het boek is gebaseerd op de dialoog van drie monniken van verschillendegeneratie. Er is ook een wijze oude man en een volwassen man die een rijk leven heeft geleid, en een jonge man die nog steeds veel te begrijpen heeft en geïnteresseerd is om alles te leren. Shmarakov Roman manipuleert vakkundig en tactvol verschillende echte feiten, mythen en bijbelse traditie, en weeft ze organisch in de bespreking van de personages.

Plot en karakters

Motivatie aan het begin van de dialoog van de helden van het werkis een soort van anomalous event: een enorme spreeuw van spreeuwen in de buurt van het klooster. De monniken beginnen verschillende soorten associaties en herinneringen te hebben. De oude Kelar presenteert positieve, niet verstoken van fictie en mystieke feiten. Een jonger karakter, ziekenhuizen, heeft een zekere mate van rationalisme, hij kent het verhaal ook goed, maar voor het grootste deel zijn zijn tragische momenten. Zijn verhalen zijn meer alledaags, hij probeert overal goed in te vinden.

Een jonge man genaamd Fortunat Shmarakov Roman leidt afeen kleine rol in zijn werk. Dit is begrijpelijk, de jongeman was gewoon een onvrijwillige getuige van het verschijnen van spreeuwen. Hij begint net zijn bewuste leven, dus er zijn meer vragen in zijn hoofd dan antwoorden. De aanwezigheid ervan is echter van praktisch belang. Hij stelt tenslotte vragen aan de kelder, precies zoals elke lezer zou willen vragen. Zo communiceert de lezer als het ware rechtstreeks met de oude wijze.

Auteur Shmarakov Roman herinnert zich alles wat bekend isin het verhaal van de spreeuwen, als een teken van boven. Maar de obsessie met deze vogels is niet getraceerd. Integendeel, het verhaal zit vol met verschillende en ongebruikelijke andere tekenen van het lot, de interpretaties kunnen er een zijn, en als gevolg daarvan ontwikkelden de omstandigheden zich heel anders.

Voor wie is dit boek?

Dit boek is een prachtige oefening voorgeest. Om de lange monologen van de personages te begrijpen, heb je een goede concentratie van de lezer nodig. Het boek laat je zeker aan veel dingen denken, terwijl het slaat met zijn logische constructie van dialogen. De auteur houdt vast aan de bijzonderheden van de manier van communiceren van ontwikkelde mensen van het begin van de 13e eeuw, die complex zijn voor perceptie, dus zeer interessant voor echte wetenschappers. Daarom zal een oppervlakkige lezing ertoe leiden dat de lezer simpelweg de betekenis niet begrijpt en het lezen uitstelt.

Het boek van de spreeuwen is helemaal niet chaotischeen reeks ongewone oude verhalen. Dit is geen sprookjesboek, nog minder voor kinderen. Het is doordrongen van een filosofie die alleen volwassenen kunnen begrijpen. Shmarakov Roman confronteert twee fundamenteel verschillende opvattingen over het leven. Monniken debatteren, maar tegelijkertijd houden ze respect voor elkaar en broederliefde.