FI Tyutchev is een dichter die tragisch en filosofisch naar de noodlottige wisselvalligheden van het leven kijkt. Zijn gedachten worden bezet door sociale thema's, liefde en natuur, die hij niet alleen beschrijft in een romantische geest, maar bezielt. We zullen het gedicht "Noon" analyseren. Tyutchev schreef het in 1829, toen hij in München woonde en al in het geheim met zijn eerste vrouw getrouwd was. Hun leven was toen vol van verzoening - hetzelfde gevoel ademt "Noon".
Voor ons is een zomerse dag in zijn geheelcharmes. Moe van de hitte, rust de natuur lui, geen enkele beweging wordt in deze miniatuur overgedragen. Ze is geborduurd met "warme slaap". Wat zien we als we het gedicht "Noon" analyseren? Tyutchev omvatte, zoals hij van deze jaren hield, de laatste twee regels van de oude motieven: de grote Pan, die slaapt in de grotnimfen. Pan personifieert de ziel van de natuur.
Wat zegt de analyse van het gedicht "Noon"? Tyutchev maakte het thema van een afbeelding van het zuidelijke landschap aan de Adriatische Zee. Voor zijn ogen, de foto van K. Briullov "The Italian Noon" en, vreemd genoeg, het Russische dorp - in de onbeweeglijke hete lucht stonden ze allemaal stil en vulden zich met loomheid.
Het gedicht bestaat uit twee kwatrijnen, die zijn geschreven met een viervoetig jambisch. Rhyme is eenvoudig en gemakkelijk om te horen en te onthouden - omgorden.
De aard van de dichter is vergeestelijkt en geanimeerd. Inversie en metafoor "ademt middag" brengt in het gedicht de adem van de natuur zelf. In het eerste kwatrijn komen inversies voor in elke regel: "de rivier rolt", "de wolken smelten". Bovendien worden opvallend precieze scheldwoorden gebruikt om de hitte weer te geven. Zondag is het wazig, het azuur is vurig en schoon, de slaperigheid is heet. Het epitheton "lui" onthult de essentie van dit tijdstip van de dag.
FI Tyutchev middag onthult hoe een staat van slaperige sufheid met verbazingwekkende expressiviteit. Ook hier wordt de metafoor "like a fog" gebruikt: de hele natuur werd gevangen door een dutje. De middag van Mysterious Tyutchev maakt het mogelijk om de hete zomerlucht te zien, waarover een hete waas hangt. Daarbij verzadigt hij het gedicht met werkwoorden die de toestand van een warme dag beschrijven: hij ademt, rolt, smelt, omarmt.
In de periode van de jaren 1920 en 1930, de poëzie van F. Tyutchev schilderde romantische tonen. De hele wereld leeft en is geanimeerd voor hem. In die tijd was hij dol op de natuurlijke filosofie van F. Schelling. Tegelijkertijd komt F. Tyutchev dichter bij de Slavofielen, die de esthetische opvattingen en romantische metafysica van de Duitse literatuur inzag.