Non-verbale en verbale communicatie

Mensen communiceren constant met elkaar. Tijdens communicatie verzenden zij deze of die informatie. De manieren van overdracht kunnen anders zijn. Het belangrijkste onderscheid tussen verbale en non-verbale communicatiemiddelen. Wat is hun verschil? Simpel gezegd, in het eerste geval worden woorden gebruikt en in het tweede geval worden ze niet gebruikt.

Verbale communicatie

Laten we beginnen op volgorde. Verbale communicatie maakt gebruik van menselijke spraak in de vorm van een tekensysteem. Spraak is eigenlijk het meest eenvoudige middel voor informatieoverdracht. Deze visie kan worden bevestigd door het feit dat het bovendien informatie kan verzenden zonder verlies van betekenis, bovendien snel en betrouwbaar. De stijlen van verbale communicatie zijn anders. De spraak kan op zijn beurt niet alleen mondeling zijn, maar ook geschreven. Mondeling is verdeeld in monologisch en dialogisch.

Dialoog is de meest voorkomende vormmondelinge rede. We kunnen zeggen dat dit een gesprek is dat wordt ondersteund door twee gesprekspartners. Tijdens het verzenden en ontvangen ze alle informatie. Succesvolle mondelinge communicatie zal hier alleen zijn als beide metgezellen echt begrijpen wat ze zeggen en adequaat waarnemen wat hun tegenstander zei. Dit is erg belangrijk. Anders zal verbale communicatie worden verstoord.
Een monoloog is een andere vorm van mondelinge spraak. In tegenstelling tot de dialoog, wanneer een monoloog slechts één persoon spreekt. Het aantal mensen dat informatie ontvangt, kan onbeperkt zijn. Een monoloog heeft altijd een complexe constructie, omdat elke gedachte logisch moet worden voltooid. Alle informatie moet consistent worden vermeld.

Verbale communicatie is ook geschrevenspeech. Mensen hebben het veel later onder de knie dan oraal. Het is ontstaan ​​omdat mensen op afstand moesten communiceren (informatie doorgeven). Ook is het uiterlijk te wijten aan de noodzaak om hun kennis over te dragen aan de volgende generatie. Het begon met een pictografie. Met deze term bedoelt men tekeningen, die oude mensen achterlieten op de muren van grotten.

Non-verbale communicatie

Dit type communicatie is niet watandere, als een specifiek gedrag van een persoon, met behulp waarvan hij gewillig of onbewust probeert informatie over te brengen. Vaak kan een persoon meer vertellen dan wat hij zegt. Non-verbale communicatie is een systeem dat bestaat uit tekens, non-verbale symbolen, codes. Een persoon kan informatie verzenden met behulp van blik, gebaren, stem (intonatie, timbre), gezicht (gezichtsuitdrukkingen) en het hele lichaam.
Via non-verbale communicatie, een persoonkan zijn houding tonen ten opzichte van wat er gebeurt, een verlangen uitspreken om het gesprek te beginnen of voort te zetten. Psychologen of mensen die zelfs een beetje vertrouwd zijn met psychologie, weten heel goed dat er veel conclusies kunnen worden getrokken op basis van hoe iemand tijdens een gesprek bijblijft. Een gesloten houding betekent bijvoorbeeld dat een persoon geen sympathie voelt voor zijn tegenstander, en een open houding geeft aan dat hij enthousiast is over het gesprek en klaar is om door te gaan.

Constante schokken kan aangevendat een man liegt. Vast staat dat in een gesprek met meerdere tegenstanders de persoon (als hij zit) zijn knieën op de knieën richt naar degene aan wie hij het best relateert of wiens mening hij als correct beschouwt.

Met een stem en een blik geven mensen meestal hun meninghouding ten opzichte van wat er gebeurt. Een persoon die mondelinge mondelinge communicatiemiddelen gebruikt (dat wil zeggen, spreekt), kan sommige plaatsen in zijn toespraak op een speciale toon toewijzen. Het kan de betekenis van het gesproken woord zelfs volledig veranderen (een persoon kan dus iets ironisch zeggen).
Het is belangrijk om op te merken dat non-verbale communicatiemiddelen door ons vaak volledig onbewust worden gebruikt. Dit betekent dat u ze soms meer dan alleen woorden kunt vertrouwen.