Natuurlijk is elk individu een onnavolgbaar eigen schepsel, hij heeft een unieke ziel en lichaam, er is geen tweede soort op deze planeet. En dit is voor niemand een geheim, maar een bekend feit.
Bewustwording van de eigen uniciteit kan dat welhoudt een gevaarlijk geloof in zijn exclusiviteit in. De risicogroep omvat mensen die daadwerkelijk zijn begiftigd met talenten en kansen die hen op de een of andere manier van de massa onderscheiden. Het zijn kunstenaars, kunstenaars, muzikanten, publieke figuren. Maar zelfs mensen die duidelijk niet getalenteerd kunnen worden genoemd, doen er alles aan om te bewijzen dat ze ook speciaal zijn. Iedereen wil op zijn minst enkele punten om anderen te overtreffen. En als mensen de exclusiviteit van een persoon herkennen, snelt de "belangrijke vogel" omhoog vanuit de lucht om te zien hoe de grijze massa zich ergens daar beneden concentreerde. Het is zo leuk. Arrogantie, arrogantie - dat is wat er in de ziel van zo'n persoon zit.
Hoe verder de vogel opstijgt, hoe erger enpijnlijker dan haar val. Meestal is een persoon genezen van arrogantie wanneer hij wordt vernederd. De grootheid heeft de andere kant - het is een belediging, verbanning, pijnlijke gedachten over zijn imperfectie, verlangen, eenzaamheid.
Het individu is slechts een klein stofje,verloren in de oneindigheid, een tijdelijke gast die naar de aarde kwam om zijn bestemming te vervullen. Wat is het? Wie kan een exact antwoord geven? De meeste meningen zijn het erover eens dat hij hier was om zichzelf te leren kennen, om zijn eigen weg te vinden, om het doel van zijn verblijf op de planeet te begrijpen. En arrogantie is duidelijk niet wat hem op zijn levenspad zal helpen.
Het is goed om op te vallen tussen de grijze massa. Het is ook goed om je eigen mening te hebben, origineel te zijn, indrukwekkende capaciteiten te hebben.
Het individu zal beginnen te degraderen, zo nietstreef naar zelfverbetering en voed talenten in zichzelf. Bovendien moet iemand geprezen worden, hij heeft positieve feedback over zijn eigen persoon nodig - dus zal het gemakkelijker voor hem zijn om het pad te volgen dat door de voorzienigheid voor hem is voorbereid. En niet altijd ontwikkelt dit arrogantie, waarvan de synoniemen trots en arrogantie zijn.
Iedereen heeft zelfs talententamelijk bescheiden. Het is alleen nodig om iemands doel te begrijpen en zijn capaciteiten te ontwikkelen om op een hoger niveau te komen, de aanwezigheid waarop de pracht en harmonie van het leven zal worden ervaren. Wanneer een persoon zijn pad ontdekt en erlangs loopt, zoekt hij geen roem en publieke goedkeuring, hij voelt zich gewoon graag betrokken bij een prachtig proces van zijn cultivatie, vergelijkbaar met een zegening van boven. In feite probeert hij zichzelf niet kunstmatig te verhogen en andere mensen te vernederen. Hij is een harmonieus persoon, hij is gelukkig omdat hij zijn plek in het leven heeft gevonden. Trots en arrogantie gaan niet over hem.
En toch zie je een dunne lijn scheidentrots op hun eigen prestaties, bewustzijn van hun successen en vaardigheden, en arrogantie, die ons theatraal pestkop maakt en ons tot pompeuze kalkoenen maakt.
Om welke reden dan ook mensenmassa'sallerlei talentwedstrijden? En soms willen ze absoluut middelmatige persoonlijkheid. Het is gewoon dat ze beroemd willen worden en universele erkenning willen winnen door hun arrogantie aan te gaan.
Trots is aanwezig bij degenen die te gevoelig zijn enis geneigd alles op eigen kosten te nemen, bovendien worden te gevoelige mensen blootgesteld aan deze zonde, evenals degenen die gewoonlijk perfectionisten worden genoemd. Ook wordt deze ondeugd waargenomen bij degenen die geen parvenu's kunnen verdragen en aan kracht aanbidden, te lichtzinnig en principieel zijn. Dit lijkt misschien vreemd, maar als je nadenkt over trots, wordt het duidelijk dat alle menselijke eigenschappen die zich te duidelijk uiten, wijzen op arrogantie. Soms is het alleen nodig om op tijd in je karakter zulke eigenschappen op te merken om ze te elimineren. Arrogantie is tenslotte een walgelijke ondeugd.
Arrogantie doodt langzaam iemand dieonbewust overtuigd dat hij niemand kan toestaan iets te doen zoals hij zelf wenst. Sommige mensen die geneigd zijn om gevoelig te zijn, spelen vaak vals, als iemand niet spreekt zoals ze verwachtten of deden, naar hun mening, fout. Als je erover nadenkt, is het belachelijk en zelfs grappig. Een persoon wil anderen straffen met zijn aanstoot, zodat ze begrijpen wat voor belediging ze hem hebben aangedaan. Je kunt dit tenslotte niet met hem doen, omdat hij een zeer belangrijke expert en specialist is in de relatie tussen mensen. En in feite blijkt dat hij een gewone pompeuze kalkoen is. Arrogantie maakt het vaak belachelijk en belachelijk in de ogen van anderen.
</ p>