Psychologische mechanismen om het individu te beschermen tegen vernietiging

Vaak valt een persoon in een situatie die tegenstrijdig iszijn ideeën over de plaats in de samenleving die deze persoon voor zichzelf heeft gekozen. Soms valt de wens van het individu niet samen met zijn capaciteiten. Of de houding van anderen komt niet overeen met het idee van de persoon met de manier waarop hij over zichzelf denkt. Als gevolg hiervan ontstaat een intern conflict, een geschil tussen de twee 'ik': een van hen neemt als het ware van buitenaf waar en kritiseert het tweede 'ik', en het tweede 'ik' zoekt rechtvaardiging voor zijn onvolmaaktheid.

Dit gevoel van innerlijk ongemak prikkeltpsychologische mechanismen van persoonlijke bescherming. Ze laten een persoon toe niet te breken in de moeilijkste situatie, vaak zelfs niet alleen om te overleven, en soms voelen ze zich gelukkig. Een voorbeeld van een dergelijke bescherming is de Tweede Wereldoorlog, toen Leningrad in een blokkade shows in de bioscopen kon geven, verjaardagen vierde, een handvol gedroogde erwten behandelde en een logboek presenteerde voor een vuurkist als cadeau.

Waarschijnlijk waren toen de meest voorkomende methodenpsychologische verdediging is ontkenning, onderdrukking of repressie. Met alle gruwel van de omgeving blokkeerden mensen gedachten van wanhoop en de waarschijnlijkheid van een bijna-dood en bleven ze leven, waarbij ze enkele details uit een vorig gelukkig leven (repressie) reproduceren. Ze hebben niet alleen zichzelf overleefd, maar ook de geest van de zwakkere opgevoed, om zich heen de noodzakelijke psychologische houding geschapen.

Proberen te vermijden om over mislukkingen te praten, hoe zou dat danhet was moeilijk, sterke mensen bleven de gebruikelijke dingen doen, wasten de vloeren en krullen, onderwezen poëzie en sprookjes lezen (ontkenning) voor kinderen. Degenen die niet de mentale kracht hadden om zichzelf te verdedigen - ontkenning, als een spons, slecht nieuws opnam, de donkerste toekomst trok en - brak, immers, niet in staat om te gaan met deze pijn en angst voor onvermijdelijkheid.

Over het algemeen is tijdens een oorlog een persoon extreemhet is belangrijk om psychologische afweermechanismen op te nemen. We moeten immers niet alleen overleven in moeilijke situaties - hier worden we vaak gesteund door een eenvoudig diereninstinct - maar we kunnen ook andere mensen doden. Het concept van "moord" is onnatuurlijk voor normale mensen. Maar in de naam van het welzijn van het vaderland moest het gedaan worden. En dan omvatten in de hersenen van de soldaten zulke psychologische afweermechanismen als depersonalisatie en rationalisatie.

In het geval van depersonalisatie probeerde de soldaat het te vergetendat er individuen voor hem zijn die ook families hebben die ook pijn en angst ervaren. Voor zijn eigen bestwil hebben de hersenen de vijand gedepersonaliseerd en hem één zwaar woord voorgeschoteld: 'vijand'.

Rationalisatie laat alleen dat deel in de herseneninformatie, waardoor iemand kon leven met het bewustzijn van zijn eigen gelijk. Deze methode van bescherming is ook goed terug te voeren op de rechtvaardigingen van dieven en overvallers. Ze "vergeten" volledig dat het onroerend goed dat ze illegaal hebben verkregen, noodzakelijk is voor de eigenaar zelf. In het hart van zulke mensen was alleen het feit dat deze dingen of geld heel noodzakelijk voor hen waren.

Voorbeelden van verliezers of outcasts kunnen zijnObserveer dergelijke psychologische afweermechanismen als overdracht en projectie. Typisch, zwakke wil van elkaar verschillen op kwaliteit als hun problemen de schuld op anderen, de schuld van het feit dat zijn lot niet gevormd werd de beste manier, niet voor zichzelf, maar slechte leiders, de boze vrouw, en zelfs walgelijk weer (projectie). Deze zelfde methode van bescherming wordt vaak uitgedrukt door anderen hun negatieve eigenschappen toe te schrijven.

En de overdracht wordt meestal gevonden in gevallen waarinverlangens zijn tevreden over substitueerbare objecten. Bijvoorbeeld, in plaats van een geliefd meisje, komt een jonge man in contact met een corrupte "nachtvlinder" of, erger nog, verkracht een klein kind. Met dit alles heeft dit individu helemaal niet te lijden van het feit dat zijn gedrag, op zijn zachtst gezegd, laag en walgelijk is.

Trouwens, dezelfde psychologische beschermingsmechanismenkan zowel als positieve als zelfs als progressieve manier fungeren om innerlijk ongemak te overwinnen. Een voorbeeld hiervan is de overdracht van ouderlijke liefde naar het kind van een ander, dat meestal plaatsvindt in pleeggezinnen, waar ouders hun eigen kind niet kunnen baren.

Vandaag is er een hele wetenschapsleerwensen autotraining, met behulp waarvan een persoon elk intern conflict zelfstandig kan uitblussen. Er wordt zelfs gezegd dat mensen met behulp van dergelijke oefeningen niet alleen zichzelf, maar ook hun hele lot als geheel radicaal kunnen veranderen.