Usurpatie is het verduisteren van macht

Wat is usurpatie? "Dit is wanneer iemand zich iets toe-eigent dat niet van hem is", vertellen woordenboeken over juridische en politieke wetenschappen ons met één stem. Het concept komt van het woord "grab", "take away". Meestal, bij het gebruik van deze term, bedoelen we de usurpatie van macht. Maar tijdens het verergeren van verschillende politieke conflicten wordt dit woord vaak verkeerd gebruikt, met beide kanten van de confrontatie. Laten we proberen na te gaan wat er precies wordt bedoeld met het woord 'usurpatie'. Dit is erg belangrijk.

Toewijzing van macht

Meestal genoemd verovering van overheersing inland door de zogenaamde onwettig. Zo kan het een militaire staatsgreep, verduistering van de macht door een persoon of groep van personen worden genoemd. Soms is dat zelfs de usurpatie van de democratische schijnbaar processen betekenen. Bijvoorbeeld, wanneer de verkiezingen toestand worden gehouden, maar zijn oneerlijk, ondoorzichtig, met talrijke schendingen en vervalsingen. Soms is het wanneer een persoon of personen die enig gezag te hebben, zelf een ander illegaal te nemen, groter, en het blijkt dat zij de macht hadden gegrepen, die ze niet deden. Aldus usurpation - vrij gecompliceerd en dubbelzinnige term. Echter, zoals alles in de politiek.

Welke usurpeerders we kennen

Deze term kwam van de Latijnse taal,want zo'n vorm van aan de macht komen was kenmerkend voor Romeinse en Byzantijnse keizers. Plaatselijke historici hebben geprobeerd de heersers te verdelen in diegenen die legaal de leider van de staat werden en overweldigers. Maar in feite vinden we vaak mensen die keizer zijn geworden na allerlei omwentelingen, in een lijst van absoluut legitiem. Hetzelfde wordt waargenomen in het geval van de Romeinse pausen. In theorie moet degene die zijn voorganger heeft vermoord beschouwd worden als een usurpator. Maar dit is niet altijd het geval.

En in het geval van kandidaten voor de troon dieniet vechten met elkaar, een usurpator genoemd aan wie het krijgen van enige macht, en een verliezer. Het blijkt dat usurpation - een fenomeen dat moeilijk een specifiek voorbeeld te identificeren. Onder vorsten, had de troon, zodat historici noemen de Catharina de Grote, de keizerin van Rusland, en de beroemde generaal van de Eerste Napoleon verworven. Recente politici kan herinneren van generaal Pinochet.

Machtsovername van de macht in Oekraïne

Nu is het erg in de mode om te praten over onwettigheid enDe machtsovername tijdens de "Maidan-revolutie". Maar deze vraag is zeer controversieel, als je er goed naar kijkt. Dus, de usurpatie van macht in dit land wordt waargenomen als we het probleem legaal benaderen. Laten we beginnen met 2010, toen de toenmalige president Viktor Janoekovitsj, als gevolg van de besluiten van het Constitutionele Hof, in tegenstelling tot alle voorgaande bepalingen, was in staat om veel meer macht te krijgen dan een andere leider in de Oekraïne voor. Bovendien kon zijn partij, dankzij gerechtelijke processen, de rol van het parlement verminderen, dat wil zeggen, de Verchovna Rada. Dit wetgevende lichaam begon geleidelijk in een formele structuur te veranderen, en de ministers en de president kwamen daar niet langer verslag uit, zoals wettelijk verplicht is. Daarom, zij die van de gebeurtenissen van februari op het Plein te spreken: "Het usurpatie - een machtsgreep," niet in de gaten dat het Parlement alleen de bevoegdheden die van hem werden genomen wordt herwonnen. Hoewel hij ze niet vakkundig gebruikt.

Machtsovername van de macht in Rusland

De wetgeving van het land is gelijk aan illegaalinbeslagname van de overheid voor een ernstig strafbaar feit. In Rusland worden regelmatig verkiezingen gehouden en de afgelopen decennia zijn er geen omverwerping geweest. Sommige oppositiepolitici, bijvoorbeeld de overleden Boris Berezovsky, argumenteerden echter dat usurpatie in het land nog steeds plaatsvindt, maar het is gewoonweg verborgen. Als voorbeeld wordt meestal de voordracht en verkiezing van president Vladimir Poetin voor de derde keer gegeven. Tegenstanders van de politiek beschouwen dit als een schending van de grondwet van de Russische Federatie. Velen wijzen ook op de vele vervalsingen en systemische schendingen die tijdens de afgelopen verkiezingen in het land plaatsvonden. Niettemin wordt de macht in Rusland erkend door de legitieme meerderheid van de landen van de wereld.

En toch, wat voor soort fenomeen is dit?

Wanneer we het fenomeen van de usurpatie beschouwenhistorische context, begrijpen we onvermijdelijk dat alles afhangt van de politieke situatie op dit moment. Het gebeurt vaak dat de machtsovername zich op een onwettige, gewelddadige manier afspeelt. Maar dan verandert de usurpator de grondwet of andere wetten en brengt hij juridische gronden onder zijn heerschappij. En na een tijdje wordt hij eigenlijk beschouwd als een gewone wettige vorst, de stichter van de dynastie, de president of een ander staatshoofd. Zoals het ironische gedicht zegt: "een opstand kan niet eindigen in geluk, anders wordt het anders genoemd." Wat is het criterium van legitimiteit van een dergelijke macht? Usurpation komt niet altijd aan de macht via een staatsgreep. Hetzelfde kan worden waargenomen na de verkiezingen. Maar als de populaire opinie het eens is met een dergelijke leider of een groep mensen die de macht greep, dan legitimeert het hen vroeg of laat. Zo niet, op één bajonet, zoals ze zeggen, zult u niet lang blijven.

</ p>