Wat is IMHO en wat eet het?

In onze tijd zit internet stevig verankerd inhet dagelijks leven van veel van onze tijdgenoten. We hebben het nodig voor werk, communicatie, recreatie, zoeken naar interessante informatie, gelijkgestemde mensen en nieuwe kennissen - dat wil zeggen, praktisch in alle sferen van menselijke activiteit, en in dit verband kan het niet anders dan ons dagelijks leven beïnvloeden. Vooral de vreemde taal van online communicatie wordt steeds meer een gewoon leven.

In internetcommunicatie zijn er een aantal merkwaardige wendingenen woorden die nog nooit eerder zijn gezien - heel vaak zijn dit afkortingen die oorspronkelijk werden gebruikt om de uitwisseling van meningen te versnellen, omdat een persoon nog steeds langzamer afdrukt dan hij denkt, en het uiterlijk van dergelijke afkortingen is volkomen gerechtvaardigd. In de loop van de tijd werden ze volwaardige, veel gebruikte woorden en kwamen ze vast in bijna alle talen van de wereld, en niet alleen in de geschreven boodschap van de internetgemeenschap.

Een van de meest opvallende voorbeelden is het ongewoneons horend woord "IMHO." Velen van ons, die er voor het eerst mee werden geconfronteerd, waren eerst in de war en begreep niet meteen wat IMHO was, maar voelde bijna onmiddellijk de betekenis ervan intuïtief. Het wordt gebruikt in een specifieke context, van waaruit je onmiddellijk kunt begrijpen wat IMHO betekent - zo zeggen ze, wanneer ze hun mening willen uiten en benadrukken dat dit slechts een mening is, en de schrijver beweert niet dat dit de ultieme waarheid zou moeten zijn. Blijkbaar, als gevolg van deze begrijpelijkheid, weet niet iedereen zeker wat IMHO is, maar vermoed alleen wat de betekenis ervan is. In feite is dit een Engelstalige afkorting, gevormd uit de uitdrukking "In My Humble Opinion", wat "naar mijn bescheiden mening" betekent. Er is ook een standpunt dat de oorspronkelijke zin klonk als "In My Honest Opinion" - "in my honest opinion." IMHO, de eerste versie van de decodering geeft de betekenis van dit concept iets nauwkeuriger weer.

Na verloop van tijd is deze afkorting vrij gewordeneen volledig woord en verspreid over de internationale internetgemeenschap, in het bijzonder, heeft zich in vele talen gevestigd. De mensen bedachten de fiets niet en bedachten hun eigen ideeën over dit concept - behalve dat varianten van decodering in hun taal begonnen te verschijnen. Vooral in het Russisch is het mogelijk om uit te drukken wat IMHO is, de uitdrukking "Ik heb een mening, zij het onjuist" - natuurlijk zeer benaderend, maar redelijk geschikt. Ook hebben heel veel gebruikers geprobeerd de IMHO-waarde op een eigen manier te ontcijferen, met een zekere mate van ernst, en soms zijn deze interpretaties best grappig, maar niet altijd literair, maar tamelijk accuraat.

Trouwens over de ernst: vaak gebruikt is niet echt een directe waarde IMHO, eerder, met ironie of sarcasme. Dit gebeurt in gevallen waarin de gesprekspartner zeer flagrante waanideeën als argumenten uit, en de rest probeert dit onder zijn aandacht te brengen, wijzend als "zijn bescheiden mening" hoe het werkelijk is. Ik moet zeggen, het is best grappig.

Naarmate nieuwe zinnen en bochten binnenkomen in deons leven en onze talen, het debat over dit onderwerp wordt steeds heter. Heel veel, in het bijzonder, de overgrote meerderheid van de filologen, geloven dat dergelijke uitdrukkingen de taal verstoppen - in de regel handelen dergelijke mensen niet alleen tegen specifieke straattaalwoorden, maar ook tegen leningen uit andere talen, en beschouwen ze deze niet als volwaardige Russische woorden, en hier zo'n prachtig geval, als zo schattig beide stimuli combineren! Niettemin, aan wie, niet aan de filologen, om te weten dat als een dergelijk fenomeen plaatsvindt, het niet helemaal juist is om het te ontkennen: het is hetzelfde als het voor de hand liggende te ontkennen in elk ander geval. Elke taal leeft en verandert voortdurend, of iemand het leuk vindt of niet, en dit proces is best fascinerend en interessant. In theorie zou de filologie juist in dit proces geïnteresseerd moeten zijn en niet de vanzelfsprekendheid ervan moeten ontkennen. Natuurlijk moet de klassieke literaire taal in veel gevallen algemeen aanvaard blijven, maar soms doet het verlangen naar strikte naleving van zijn kanonnen denken aan de oude anekdote over "Dapper, alsjeblieft, zorgvuldiger, of ik druip blik voor de halsband". Elke levende taal heeft het recht om te veranderen volgens de eisen van de tijd, en voor de rust van conservatieven die niet willen weten wat IMHO is, zijn er vreedzame Sanskriet en Latijn.