Gedurende vele millennia van het bestaan van mensen op dede aarde van de universele cultuur heeft rijke kennis verzameld op het gebied van de eigenaardigheden van relaties tussen leden van de samenleving. Zoals een van de oosterse wijze mannen zei: "Het is beter om te verhongeren dan te eten, dat is vreselijk", het is beter om alleen te zijn dan om met de onwaardigen te communiceren.
Beschouw vandaag ditzelfde aforisme en het lot van de auteur ervan.
De woorden "Het is beter om te verhongeren dan er is, dat is vreselijk", "het is beter om alleen te zijn dan tussen ongelijke mensen" behoren tot de pen van de beroemde oosterse dichter Omar Khayyam.
Hij was oorspronkelijk afkomstig uit Perzië, leefde ongeveer duizend jaar geleden, verheerlijkte zichzelf als een beroemde wiskundige en een astronoom. Gedurende zijn leven schreef Omar Khayyam korte kwatrijnen, die rubai werden genoemd.
In deze verzen drukte hij zijn levensfilosofie uit. Als dichter van de moslimcultuur, deelde hij geen deel van de leerstellige bepalingen van deze religie: hij stond sceptisch tegenover het goddelijke plan van Allah, was zich overgeeft aan pessimisme en zag voor zichzelf voorbeelden van onrecht en ondeugd.
In zijn levenspositie zal hij hoogstwaarschijnlijkstaat dicht bij Renaissance figuren die het ook met hun hele leven geprobeerd hebben om het recht van de mens te bewijzen om onafhankelijk zijn eigen lot te bouwen en de wereld om hen heen te veranderen.
Strikt genomen, de gedichten van Omar Khayyameen soort van "tweede geboorte" in de westerse wereld, toen de eerste eeuw voor hen begon om een van de westerse dichters in het Engels te vertalen. Dankzij de interesse in de persoonlijkheid van de verre Perzische auteur werden zijn wiskundige en astronomische prestaties herontdekt, vandaar dat de naam van deze persoon tegenwoordig bekend is bij elke geschoolde liefhebber van literatuur.
Little rubai O. Khayyama, wat aangeeft dat je zorgvuldig een vriendenkring moet kiezen, is al geruime tijd een kwestie van geschil. De mens is immers een sociaal wezen, hij leeft in communicatie met zijn eigen soort, zo vaak is eenzaamheid voor hem ondraaglijk.
Waarom biedt de dichter van de oudheid eenzaamheid als een reddend eiland van rust voor ieder van ons?
We zullen proberen deze vraag te beantwoorden.
Merk op dat het gedicht is (als een werkware filosoof) bevat een logisch dilemma: "om met iemand vreselijk te zijn" of "om alleen te zijn" (citeer de laatste regel van het gedicht: "Je kunt beter één zijn dan met wie dan ook").
Zeker, het alternatief is waardig: wat te communiceren met degenen die je nooit zullen begrijpen en waarderen, is het niet beter om in stilte en meditatie te blijven? Immers, deze optie is de beste voor iedereen, toch?
Soms wordt O. Khayyam beschuldigd van buitensporige arrogantie, omdat zijn zin: "Het is beter niet te verhongeren, dan te eten, wat vreselijk is", beter dan wie dan ook. Wat dan? Dringt de dichter ons aan om af te zien van eten?
Nee, waarschijnlijk leert hij ons de verstaanbaarheidvoedsel (dat in het algemeen erg relevant is voor ons, mensen van de 21ste eeuw). Het is beter om te verhongeren dan voedsel te eten met GGO's, het is beter om af te zien van eten dan om goederen te eten van McDonald's.
In voedsel en in de vriendenkeuze moet je kieskeurig zijn, dan wacht je niet op ernstige ziekten en de mensen die in de buurt zijn, zullen je op een moeilijk moment niet verraden.
Toch heeft de dichter gelijk. En dit is wijsheid die uit de diepten der eeuwen komt.
Verstandige citaten en aforismen zijn altijd relevant - en1000 jaar geleden en vandaag, in dit tijdperk van computertechnologie. De persoon blijft een man, daarom zullen de stille rubbies van O. Khayyam altijd hun lezer vinden. En in onze tijd, wanneer korte uitspraken veel beter worden waargenomen dan de multivolume-werken van Tolstoj en Dostojewski, nog meer.
Lees daarom de onsterfelijke Perzische dichter en geniet van zijn werken! En het allerbelangrijkste is: zoek een cirkel van echte vrienden die je zouden begrijpen en waarderen!
</ p>