De essentie van cultuur: de belangrijkste benaderingen

Cultuur is vooral een bepaald niveauperfectie van vaardigheden, de waarde ervan. Dit is een combinatie van ideale objecten die door de mensheid in het ontwikkelingsproces zijn gemaakt. Vanuit het oogpunt van cultuur kan elk object worden beschouwd, of een proces dat niet alleen praktische betekenis heeft, maar ook een speciale waarde heeft om de wereld te kleuren.

De essentie van cultuur ligt in de creatieve activiteit van de mens. Hij kent deze wereld immers, ontvangt objectieve kennis en de belangrijkste rol in de verscheidenheid van deze kennis wordt gespeeld door kunst en wetenschap.

Het concept en de essentie van cultuur wordt beschouwd inverschillende concepten. De socio-attributieve opvatting beschouwt het bijvoorbeeld als een integraal onderdeel van de menselijke samenleving. In die zin omvat cultuur alle verschijnselen die door de mens zelf zijn gecreëerd. En ook alles dat is gemaakt met de hulp van de menselijke geest. Dienovereenkomstig kan het worden verdeeld in spiritueel en materieel.

De essentie van cultuur in het antropocentrische aspectconcept is gebaseerd op ethische normen. Binnen dit kader speelt materiële en spirituele productie een ondergeschikte rol. En op de voorgrond komen wereldbeschouwelijke overtuigingen, esthetische smaken, die rechtstreeks een persoon tot persoon maken. In het licht van dit concept zijn fenomenen als geweld, zwaard, bom en dergelijke anti-culturele elementen en kunnen ze niet bestaan.

Het transcendentale concept definieert essentiecultuur als een super sociaal fenomeen. Het kan echter niet worden beperkt tot historische gebeurtenissen of persoonlijke percepties. Het wordt gedefinieerd als iets buiten de grenzen, omdat alle verschijnselen voorbijgaan en cultuur overblijft. In het bijzonder zijn wereldreligies, technologie en wetenschap, evenals kunst, onafhankelijk. In het kader van dit concept leven waarden in de eeuwigheid en kunnen op geen enkele manier gerelateerd worden aan tijd en ruimte.

De essentie van cultuur zit niet alleen in museaen archieven, maar ook in de mens. Immers, een individu kan niet los van cultuur leven. Het is in de cultuur en door zijn prisma dat een persoon zichzelf kan realiseren en het potentieel dat inherent is aan de natuur in volle kracht kan gebruiken.

Ook als het over de essentie van cultuur gaat, is het de moeite waardaandacht voor het concept van de politieke cultuur. Dit concept kreeg vorm in het concept in het midden van de twintigste eeuw, waarvan de essentie ligt in het feit dat het politieke proces in elk geval met inachtneming van de reeds lang bestaande nationale wetgeving die specifiek gelden voor de cultuur en politiek.

De essentie van politieke cultuur is,dat het een reeks ideeën vertegenwoordigt over de nationale en sociaal-politieke gemeenschap, over het hele politieke leven, evenals over de regels en wetten van het functioneren.

Dit concept wordt in twee hoofdzaken beschouwdrichtingen. De eerste is subjectivistisch of behavioristisch, in het begrip van welke politieke cultuur beperkt is tot het gebied van politiek bewustzijn en wordt beschouwd als een subjectieve houding van het individu ten opzichte van de politiek.

De tweede richting is het objectivisme, dat de politieke cultuur niet alleen in verband met het systeem van oriëntaties en overtuigingen, maar ook de nauwe verbondenheid met de politieke activiteit beschouwt.

Wat betreft de componenten van de politieke cultuur, het omvat:

- politieke posities, met name hun emotioneel sensuele kant;

- wereldbeschouwelijke overtuigingen, attitudes en oriëntaties die zijn gericht op het politieke systeem, ze omvatten kennis van politiek;

- voorbeelden van politiek gedrag die in een bepaalde samenleving worden erkend.

Cultuur - een zeer complex en veelzijdig fenomeen, dus de studie - een tamelijk tijdrovend en ook een moeizaam proces.